Δύσκολο πράγμα να είσαι καταφρονημένος απ' το πλησίον σου, να σε κοιτούνε στον δρόμο σαν παράσιτο, να έχεις βιώσει στο πετσί σου την ανασφάλεια, την κακεντρέχεια των ανθρώπων, την αδιαφορία κι απονιά στο δράμα που ζεις, λες και είναι από εναν άλλο πλανήτη..Και να 'σαι σε μια θέση που ο καθένας θα μπορούσε ανα πάσα στιγμή να βρεθεί, είτε από απώλεια επαγγέλματος, είτε από φυσικούς καταστρεπτικούς παράγοντες, είτε από πολλά άλλα αίτια. Και όμως οι άνθρωποι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, νομίζουν οτι είσαι ενα τίποτα, γιατί απλά η ζωή δε σου τα 'φερε έτσι όπως τα ονειρευόσουν. Και απ΄το πουθενά πάνω στο κενό της μοναξιάς σου, έρχεται ένας φίλος με ανιδιοτελή αγάπη, που το μόνο που ζητάει από σένα είναι λίγο ενδιαφέρον, λίγο, τόσο δα. Ενα τετράποδο πλάσμα, που ναι μεν Ο Θεός δεν το έπλασε ανώτερο από τον άνθρωπο, αλλά αν και αρκετά οξύμωρο, μας δίνει τόσα μαθήματα καλής συμπεριφοράς κι αφοσίωσης στον άνθρωπο, που του δίνει έστω και μια σπίθα μικρή αγάπης. Δυο μάτια τόσο στοργικά, που δικαιολογημένα θα αποτελούν μεγάλη παρηγοριά σε αυτόν τον άνθρωπο στην φωτογραφία που είναι παραμελημένος από την ίδια κοινωνία. Ποιά κοινωνία δηλαδή;..
Αναρτήσεις
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε διατυπώστε τα σχόλια σας στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ κι όχι γκρίκλις διότι είμαστε κληρονόμοι της πιο δημοφιλούς και πλούσιας γλώσσας στον κόσμο. Επίσης παρακαλούμε το περιεχόμενο των σχολίων είτε είναι θετικά είτε αρνητικά, να μην περιέχει ύβρεις, διότι ως πολιτισμένοι άνθρωποι οφείλουμε να διατηρήσουμε ενα επίπεδο, λαμβάνοντας υπόψιν οτι ενδεχομένως να παρακολουθούν κι ανήλικα παιδιά το ιστολόγιο. Όπως και να ΄χει, κάθε άποψή σας είναι σεβαστή αρκεί να διατυπώνεται με κόσμιο τρόπο. Ευχαριστώ πολύ για την κατανόηση.