Η θητεία του Μιχαλολιάκου στο στρατό.

Οι περιπέτειες του στο στρατό, έδωσαν ...παράταση στη θητεία του κ.Μιχαλολιάκου, ο οποίος υπηρέτησε 42 μήνες! Ξεκίνησε ως δόκιμος αξιωματικός και πήρε απολυτήριο ως απλός στρατιώτης ,αφού στο μεταξύ καθαιρέθηκε.Μία κλοπή όπλων και εκρηκτικών από τη μονάδα που υπηρετούσε και η εμπλοκή του ονόματος του σε “εξτρεμιστική δεξιά οργάνωση” ήταν στιγμές που όπως γράφει ο ίδιος σημάδεψαν τη ζωή του.Όχι αρνητικά όπως επισημαίνει. 


«Ενώ υπηρετούσα τη θητεία μου ως Αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων (Καταδρομές) σε τάγματα προκάλυψης στα σύνορα, η αστική (“καραμανλική”) “δημοκρατία” με δίωξε και με καταδίωξε, λόγω των εθνικιστικών ιδεών μου, και τελικά με καθαίρεσε και με φυλάκισε, σαν μέλος “επαναστατικής εθνικιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης που αποσκοπούσε στην κατάλυση της Δημοκρατίας”»,έχει πει ο ίδιος. 

Ο ίδιος ο επικεφαλής της Χρυσής Αυγής έχει γράψει για τις “διώξεις” που έχει υποστεί. Πρώτη φορά συλλαμβάνεται τον Ιούλιο του 1974 έξω από την Βρετανική Πρεσβεία στο Κολωνάκι διαμαρτυρόμενος για τη στάση της Μεγάλης Βρετανίας κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. 
 

Το 1976 συλλαμβάνεται και πάλι για επίθεση κατά δημοσιογράφων που κάλυπταν την κηδεία του δολοφονημένου από τη 17 Νοέμβρη βασανιστή της χούντας Ευάγγελου Μάλλιου. Κρατήθηκε για ένα διάστημα στον Κορυδαλλό, αλλά δεν δικάστηκε ποτέ λόγω τυπικών κωλυμάτων κατά τη διαδικασία της σύλληψης. 
 

Γράφει ο Νίκος Μιχαλολιάκος:
«[...] σε ηλικία 19 ετών οδηγούμαι κρατούμενος στην πρώτη πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, όπου βρίσκονται κρατούμενοι οι αξιωματικοί του καθεστώτος της 21ης Απριλίου [...], πατριώτες ξεχωριστοί, αιχμάλωτοι της μικρόψυχης και δειλής δημοκρατίας μας. 
Θεώρησα και θεωρώ ύψιστη τιμή μου, που μου έχει επιφυλάξει η μοίρα το να έχω διωχθεί και φυλακισθεί για τις Ιδεές μου και δεν θα άλλαζα με τίποτε εκείνες τις στιγμές, που όντας κρατούμενος μαζί με δυο αγωνιστές μου στα υπόγεια της Γενικής ασφάλειας, στην οδό Μεσογείων, ήμουν περήφανος και υψιπετής, αισθανόμουν ξεχωριστός, γιατί μέσα σε έναν κόσμο, που παθητικά υπέφερε την μίζερη μοίρα του, εγώ ήμουν ένας από αυτούς, που αντιστάθηκα και αντιστέκομαι» .

Σε ηλικία 20 ετών κατατάσσεται στο στρατό ως κομάντο των Ειδικών Δυνάμεων. Και μάλιστα αξιωματικός.Εκεί είχε νέες περιπέτειες.

Γράφει ο ίδιος:
«Υπηρέτησα στην διάρκεια της θητείας μου στην 2α Μοίρα Αλεξιπτωτιστών, που είναι οπωσδήποτε μονάδα προφυλακής και επίσης στο 22ο Σύνταγμα Πεζικού στην Λέσβο, όπου από το στρατόπεδό μας βλέπαμε κάθε βράδυ τα φώτα στο σκλαβωμένο Αϊβαλί. Ακόμη υπηρέτησα στο 567 Τάγμα Πεζικού στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα και μάλιστα σε φυλάκιο της γραμμής Μεταξά (Ιστίμπεη) σε υψόμετρο 1200 μέτρων, που απείχε από το χαντάκι των ελληνοβουλγαρικών συνόρων 50 μέτρα» .

Όμως στο στρατόπεδο που υπηρετούσε αποκαλύφθηκε κλοπή εκρηκτικών και όπλων. Οι ανακρίσεις και οι έρευνες δεν εντοπίζουν τους δράστες αλλά ο Μιχαλολιάκος κατηγορείται για τη κλοπή και τιμωρείται με αλλαγή ειδικότητας.Από τις Ειδικές Δυνάμεις μεταφέρεται στο Σώμα Υλικού Πολέμου ,που έχει στην ευθύνη του τις αποθήκες.

Τον Ιούλιο του 1978 συνελήφθη για τρίτη φορά και καταδικάστηκε σε κάθειρξη ενός έτους ως μέλος ακροδεξιάς εξτρεμιστικής οργάνωσης για κατοχή όπλων και εκρηκτικών.Τη νύχτα 23ης προς 24η Ιουλίου 1978 γίνονται στην Αθήνα και τον Πειραιά 13 αλυσιδωτές εκρήξεις. Η Αστυνομία αναγκάζεται να αναλάβει δράση. Με μια επιχείρηση που διαρκεί μία ολόκληρη εβδομάδα, από τις 24/07/1978 έως τις 31/07/1978 τελικά η αστυνομία ανακοινώνει τη «σύλληψη ατόμων που ανήκουν στην εξτρεμιστική δεξιά και για το οποία έχουν συγκεντρωθεί στοιχεία που αξιολογούνται», όπως γράφουν οι εφημερίδες 




Ο ίδιος αναφέρει:

«Οδηγούμαι κρατούμενος για δεύτερη φορά στην Γενική ασφάλεια Αθηνών, έχοντας μέσα στη τσάντα μου, εκτός από τα ρούχα μου, μία μια ποιητική ανθολογία γιατί για μένα και για κάθε άνθρωπο που ξεπερνά αυτά που οι πολλοί θεωρούν πρέποντα και πολιτικά σωστά, η ποίηση είναι το μεγάλο όπλο, αλλά και το μεγάλο καταφύγιο που ενδυναμώνει και δικαιολογεί απόλυτα τις επιλογές του. 
Συνεχείς ανακρίσεις και επί 20 μέρες κρατούμενος στη Γενική Ασφάλεια χωρίς τη δυνατότητα συνηγόρου και χωρίς να μπορώ να δω κανέναν συγγενή μου. Ολα αυτά κατά ρητήν παραβίασιν του Συντάγματος εντελώς παράνομα και αντιδημοκρατικά.
[...]
Προφυλάκιση στις στρατιωτικές φυλακές Αυλώνος και εκεί συμβαίνουν δυο γεγονότα που σημαδεύουν μέχρι σήμερα τη ζωή μου. Πρώτον η επίσκεψη του γέροντα πατέρα μου, που πίσω από το συρματόπλεγμα του επισκεπτηρίου μου λέει:
“Δεν πιστεύω να δειλιάσεις και να με ντροπιάσεις. Εμένα με είχαν καταδικάσει οι κουμμουνιστές σε θάνατο και δεν δείλιασα”.
[...]
Το δεύτερο γεγονός είναι η καθαίρεση που μας ανακοινώνει ο διοικητής των στρατιωτικών φυλακών Αυλώνος σε εμένα και τον συγκατηγορούμενό μου και συναγωνιστή μου Θανάση Κ. [Σ.Σ.: Πρόκειται για τον ΔΕΑ Αθανάσιο Καρακατσάνη].
[...]
Αυτή η καθαίρεση είναι για μένα ένας ξεχωριστός τίτλος τιμής για τον οποίο ιδιαίτερα κομπάζω, αφού κανένας αξιωματικός δεν καθαιρέθηκε από το 1974 έως σήμερα για τις ιδέες του, εκτός βεβαίως αυτών που κατεδικάσθησαν για το καθεστώς της 21ης Απριλίου» 
onalert.gr
http://www.gkourou.com