Τα φοβερά Τελώνεια. Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης.

(...)Και ανεβαίνοντας εφθάσαμε στο τελώνιο του θυμού και της οργής, όπου εκεί πλήθος μαύρων λυσσώντας σαν σκύλοι δάγκωναν ο ένας τον άλλον και κατατρώγονταν αναμεταξύ τους και σαν αγριόχοιροι ορμώντας εναντίων μου, έκαμναν τα σχήματα και τα καμώματα που έκανα όταν θυμονόμουν (όπως έκανα εγώ όταν θύμωνα έτσι έκαναν και τα δαιμόνια) και όταν κρατούσα έχθρα και μνησικακούν με κανένα· και εδώ πληρώνοντας από τα του Αγίου Βασιλείου αναχωρήσαμε.

"ΛΟΓΟΙ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ" 19-10-2014

Ορισμένα από τα βασικά θέματα της ανάρτησης είναι τα εξής:

Ο Τελωνισμός της ψυχής θα συμβεί στον καθένα από εμάς, Μόνος του κανένας δεν μπορεί να περάσει από αυτή τη διαδικασία, Τα παλάτια του πνευματικού, Η φοβερή και τρομερή ώρα του χωρισμού της ψυχής από το σώμα, Να μη φοράμε πολύ άσεμνες ενδυμασίες ακόμα και μέσα στο σπίτι μας γιατί δεν ξέρουμε ποια είναι η μέρα του θανάτου μας και μ’αυτά τα ρούχα θα εμφανιστεί ενδεδυμένη η ψυχή επάνω, Ο πνευματικός δεν είναι  για να μας ξεκουράζει μόνο σε αυτήν τη ζωή αλλά και στην άλλη, Το κομποσχοίνι και το σαρανταλείτουργο του πνευματικού, Τα 23 Τελώνια, Να φροντίσετε όλοι να έχετε πνευματικό θεοσεβούμενο που να έχει παρρησία στο Θεό, να γίνει άγιος, για να έχει «τα μέσα», Να βγάζουμε όλες τις αμαρτίες μας στην εξομολόγηση, Ο πνευματικός πληρώνει, Ο τελωνισμός της ψυχής είναι ποιοτικός, Οι καλές πράξεις ξεπληρώνουν αμαρτίες, Όταν η ψυχή χωρίσει από το σώμα και ανέρχεται στους ουρανούς την εξετάζουν δαίμονες σε κάθε τελώνιο και τούτο γίνεται στους ορθόδοξους χριστιανούς μόνο, στους δε απίστους και ασεβείς δεν υπάρχει καμιά εξέτασις, Διηγήσεις και συζήτηση για το θέμα του τελωνισμού της ψυχής.

(Η περίληψη και το απομαγνητοφωνημένο κείμενο είναι κόπος και σπουδή μιας πνευματικής μου κόρης. Η επεξεργασία του Βίντεο είναι κόπος και σπουδή των τεχνικών του Ιστολογίου “Κατάνυξης” (ενίοτε και άλλων). Να ’χουν όλοι τους την ευχή μου!)

Το σημερινό κείμενο και βίντεο αφορά την συγκλονιστική διαδικασία του τελωνισμού της ψυχής, αυτό το κεφαλαιώδες ζήτημα όπως μας επισημαίνει ο π.Νικόλαος, που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι θα συμβεί στον κάθε ένα από εμάς. Είναι μια διαδικασία την οποία έχουν υποστεί οι πρόγονοί μας και θα υποστούμε όλοι, ως ορθόδοξοι χριστιανοί. Οι αιρετικοί, όσοι ανήκουν σε άλλες θρησκείες, δεν εξετάζονται από τα τελώνια. Αυτοί πηγαίνουν κατευθείαν στην κόλαση. Το Έλεος Του Κυρίου εκλιπαρούμε για όλους!

Η παραστατική αυτή διήγηση είναι μια οπτασία του μοναχού Γρηγορίου, πνευματικό τέκνο του Αγίου Βασιλείου του νέου. Ο Γρηγόριος είχε ανησυχία για το τι απέγινε μια ψυχή, η Θεοδώρα. Ενοχλούσε συνεχώς για το θέμα αυτό τον πνευματικό του, ώσπου εκείνος τον οδήγησε να δει τι απέγινε η Θεοδώρα, αν σώθηκε και πού βρίσκεται η ψυχή της. Έτσι ο Γρηγόριος τη συναντά στα παλάτια του πνευματικού του, και εκείνη του διηγείται αυτά που περνάει η ψυχή από την ώρα που αποχωρίζεται το σώμα, μέχρι να φτάσει στην Πύλη του Ουρανού.

Η πρωτότυπη διήγηση βρίσκεται στην Ιερά Μονή Κωνσταμονίτου του Αγίου Όρους. Η περιγραφή που ακολουθεί είναι ωφέλιμη για όλους μας. Σε όσους έχουν πνευματικό, μπορεί να γίνει αφορμή για να «ξεθάψουν» παλιές, ξεχασμένες αμαρτίες.  Για όσους δεν έχουν ακόμα ακουμπήσει τη ζωή τους, την ψυχή τους, το βαρύ φορτίο των αμαρτιών τους στο πετραχήλι του πνευματικού, ας γίνει αυτή η διήγηση αφορμή για το δεύτερο βάπτισμα.

Απερίγραπτος μας λέει η διήγηση είναι ο πόνος του χωρισμού της ψυχής από το σώμα. Ο Θάνατος έρχεται σαν ένας τύραννος με πολλά εργαλεία για να διαλύσει το σώμα μέχρι να εξέλθει η ψυχή. Φόβος και τρόμος είναι οι λέξεις που χρησιμοποιεί η Θεοδώρα για να περιγράψει την ώρα αυτή.  

Βλέπουμε πόσο καθοριστική είναι η παρουσία του πνευματικού όχι μόνο σ’ αυτή αλλά και στην άλλη ζωή. Πόσο δύσκολα περνάει η ψυχή τα τελώνια και πως αυτό είναι αδύνατο να γίνει χωρίς την βοήθεια του πνευματικού, ο οποίος «πληρώνει» για να περάσει η ψυχή ανενόχλητη. Χωρίς εξομολόγηση και χωρίς υπακοή στον πνευματικό, δεν υπάρχει σωτηρία.

Οι Άγιοι Άγγελοι που αναλαμβάνουν να συνοδεύσουν την ψυχή σε αυτή τη διαδικασία, προσπαθούν να βρουν τα καλά έργα κάθε ανθρώπου. Αντίθετα οι βρωμεροί και αγριοπρόσωποι δαίμονες πασχίζοντας να ρίξουν την ψυχή στον σκοτεινό και άχαρο Άδη, ψάχνουν τα κατάστιχά τους και παρουσιάζουν όλες τις αμαρτίες του ανθρώπου, ακόμα και ψέμματα λένε για να πετύχουν τον σκοπό τους.

Ο πνευματικός παρίσταται στα κριτήρια και στον τελωνισμό της ψυχής διά της προσευχής. Μας λέγει εδώ ο π.Νικόλαος πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το κομποσχοίνι και το σαρανταλείτουργο του πνευματικού, όχι οποιουδήποτε ιερέα.

Τα τελώνια είναι 23.  Το πρώτο είναι αυτό της καταλαλιάς και σχετικά με αυτό μας εξηγεί ο π.Νικόλαος ότι κατάκριση δεν είναι η οποιαδήποτε κρίση και δεν είναι και οποιοσδήποτε έλεγχος. Και κυρίως κατάκριση για το θέμα των αιρετικών και των οικουμενιστών και άλλα, δεν είναι κατάκριση. Αυτό είναι ξεκάθαρο και μάλιστα είναι και εντολή των Αγίων μας.

Όταν η ευλογημένη αυτή ψυχή, η Θεοδώρα, ρώτησε τους Αγγέλους που τη συνόδευαν με τι τρόπον μπορούν να σβήσουν από τα κατάστιχα των δαιμόνων τα αμαρτήματα των ανθρώπων, οι Άγγελοι  αποκρίθηκαν: «Συγχωρούνται τα αμαρτήματα όταν ο άνθρωπος μετανοήσει και εξομολογηθεί στον πνευματικόν και κάμει τον κανόνα που του έβαλε τότε εξαλείφονται τα αμαρτήματα από τα κατάστιχα των δαιμόνων· … Αλλά πολλοί άνθρωποι λέγουν ότι τα εξομολογούνται στον Θεό· και άλλοι πάλι ζητούν να εύρουν πνευματικόν συγκαταβατικό για να αποφύγουν τον κανόνα … Και όπως στην ασθένεια του σώματος εκλέγουμε τον καλύτερον ιατρό, έτσι πολύ περισσότερον στην ασθένεια της αθάνατης ψυχής να εκλέγουμε τον θεοφοβούμενο και αυστηρό πνευματικό, και να τον έχει κανείς μέχρι τέλους της ζωής· αλλιώς πλανιούνται οι ανθρώπου και δεν μπορούν να περάσουν τα τελώνια του αέρος». Και σε άλλο σημείο πάλι βλέπουμε ότι οι Άγγελοι φέρνουν τα καλά έργα του ανθρώπου για να περάσει η ψυχή τα τελώνια.

Θα δούμε επίσης και κάποιες κατευθύνσεις του π.Νικολάου που μας δίνει σαν πνευματικός και πόση διάκριση χρειάζεται σε όλα τα θέματα από πλευράς μας, ειδικά όταν οι αποφάσεις μας επηρρεάζουν ευαίσθητες ισορροπίες όπως για παράδειγμα μέσα στην οικογένεια.

Το πρώτο μέρος αυτής της ενότητας, περί Τελωνισμού της ψυχής τελειώνει με μια ενδιαφέρουσα διήγηση του π.Νικολάου από την εμπειρία του και ακολουθεί συζήτηση με ερωτήσεις και απαντήσεις, από την οποία είμαστε βέβαιοι ότι θα ωφεληθείτε. Με την πολύτιμη συμβουλή του πνευματικού μας πατρός κλείνουμε την παρούσα εισαγωγή: «Να φροντίσετε όλοι όσοι μ’ ακούτε σήμερα, να έχετε πνευματικό θεοσεβούμενο που να έχει παρρησία στο Θεό και να παρακαλάτε για τον πνευματικό σας να έχει παρρησία, να γίνει άγιος, για σας να γίνει άγιος, να έχει τα μέσα».

Παραθέτω το απομαγνητοφωνημένο κείμενο της Ομιλίας μου και στη συνέχεια το σχετικό Βίντεο, ευχόμενος σε όλους, ψυχική ωφέλεια και την βοήθεια εξ'  ύψους!

---

Πρωτοπρ. Νικόλαος Μανώλης, Ο Τελωνισμός της ψυχής (Α΄) - Τα φοβερά Τελώνια [ΚΕΙΜΕΝΟ 2014]

Παρακαλώ πολύ, παρακαλώ. Θα ασχοληθούμε για σύντομο χρονικό διάστημα που μας έχει μείνει τώρα, για λίγη ώρα, με το κεφαλαιώδες ζήτημα για την ψυχή μας, για τον τελωνισμό της ψυχής, που δεν έχουμε πάρει χαμπάρι πραγματικά ότι θα συμβεί αυτό το πράγμα στον κάθε ένα από μας. Στον κάθε, κάθε ένας από μας θα υποστεί αυτή τη διαδικασία. Που είναι μια διαδικασία που μόνος του ο καθένας δεν μπορεί να την περάσει φαίνεται. Έτσι αποδεικνύει η παράδοση της Εκκλησίας μας. Αν δείτε εκείνη την παραστατική εικόνα των τελωνείων που οι ψυχές ανεβαίνουν σε μια σκάλα και παν προς τον Κύριο, θα δείτε από κάτω σε ένα καζάνι πόσες ψυχές πέφτουν. Το λέει, το έχει παραστατικά η εικόνα, πόσες ψυχές πέφτουν, δεν τα καταφέρνουν να περάσουν από τα τελώνια. Τα τελώνια, τα τελώνια τι είναι; Είναι τελωνεία, όπως είναι το τελωνείο στα σύνορα με τη Βουλγαρία, με τη Σερβία, με την Αλβανία, το τελωνείο, έτσι θα περάσει η ψυχή, όχι από ένα, όχι από δύο, όχι από τρία, όχι από δέκα, θα δούμε τώρα σήμερα εδώ, ποια και πόσα είναι τα τελώνια. Κοιτάξτε τι έπαθε αυτήν η ψυχή. Μια ψυχή.

Αυτήν η διήγηση, η πρωτότυπη βρίσκεται στην Ιερά Μονή Κωνσταμονίτου, την έχω δει, πρωτότυπη διήγηση. Είναι: Φοβερά οπτασία την οποία είδε ένας μοναχός ονομαζόμενος Γρηγόριος, ο οποίος για ένα διάστημα ήταν μαθητής του Αγίου Βασιλείου του νέου επί Βασιλέως Λέοντος του Σοφού κατά τον 9ον αιώνα.

 Ο Άγιος Βασίλειος ο νέος ήταν πνευματικός πατέρας του Οσίου Γρηγορίου, ο οποίος είχε επίσης πολλά άλλα πνευματικά τέκνα μεταξύ των οποίων ήταν και μια ευλαβέστατη γυναίκα ονομαζόμενη Θεοδώρα η οποία υπηρετούσε τον Άγιο Βασίλειο σε όλη της τη ζωή.

Έφθασε δε ο καιρός του θανάτου της και απέθανεν εντός ολίγων ημερών. Ενώ ο Γρηγόριος ευρισκόμενος σε απορία ζητούσα να μάθω (εγώ δηλαδή, εγώ ο Γρηγόριος) ευρισκόμενος σε απορία ζητούσα να μάθω και ενοχλούσα τον Άγιο Βασίλειο για να μου ειπεί εάν εσώθη η Θεοδώρα και που ευρίσκεται. Ο Άγιος Βασίλειος μετά τις πολλές μου ενοχλήσεις, μου είπεν: «Τέκνον μου Γρηγόριε αυτή τη νύχτα πορεύομαι προς την Θεοδώρα και έλθε και συ μαζί μού για να την ιδής». Εγώ ασπάσθηκα την δεξιά του χείρα και πορεύθηκα να κοιμηθώ. Και γενόμενος σε έκσταση ευρέθηκα σε ένα ανηφορικό και στενό μέρος, και εκεί βλέπω ωραιότατα παλάτια εξαστράπτοντα και κτυπόντας την πόρτα παρουσιάσθηκαν δύο γυναίκες και μου λέγουν.

Αυτά τα παλάτια είναι του πατρός Βασιλείου ο οποίος πριν από λίγο πέρασε από εδώ και πήγε να ιδή την Θεοδώρα η οποία βρίσκεται εδώ. Ακούγοντας δε η Θεοδώρα το όνομα της, έτρεξε στην πόρτα, μ’ ενηγκαλίσθη (τον αγκάλιασε δηλαδή) και μου λέγει: «Ώ! τέκνον μου Γρηγόριε! Που ήλθες εδώ, μήπως απέθανες και ήρθες εδώ;» (Οι πεθαμένοι ήτανε σε αυτά τα παλάτια). Εγώ της αποκρίθηκα: «Δεν απέθανα αλλά ευρίσκομαι ακόμη στο σώμα μου στον μάταιο εκείνο κόσμο. Οι ευχές όμως του πνευματικού μας (τώρα που άκουσα το κινητό, δεν πιστεύω εδώ κανένας να έχει εδώ κινητό, όποιοι είναι μη ντρέπεστε, κλείστε τα, απενεργοποιήστε τα παρακαλώ. Μήπως έχω εγώ; Όχι εντάξει) Οι ευχές όμως του πνευματικού μας Πατρός Βασιλείου, με έφεραν εδώ να σε δω όπου πολύ επιθυμούσα και τον ενοχλούσα κάθε ημέρα για να μάθω πού ευρίσκεσαι, και εάν εσώθης. Και σε παρακαλώ να μου πής περί του χωρισμού της ψυχής από το σώμα, πόσους πόνους έχει και πως επέρασες από τα φοβερά τελώνια του αέρος, και τις εξετάσεις των πονηρών δαιμόνων. Διότι κι εγώ μέλλω εντός ολίγου και κάθε άνθρωπος στο τέλος της ζωής του να διέλθωμεν».

Και απεκρίθη η Θεοδώρα και του λέγει: «Ώ! τέκνον μου Γρηγόριε πως θα σου διηγηθώ τον φόβο και τον τρόμον εκείνης της ώρας του χωρισμού της ψυχής και του σώματος; Πως θα σου εξηγήσω τους πόνους και τις οδύνες του χωρισμού της ψυχής; Σου παριστάνω τέκνο μου να τεθή άνθρωπος γυμνός επάνω σε κάρβουνα και να διαλύεται έως ότου εξέλθει η ψυχή του. (Έτσι πραγματικά δηλαδή είναι. Σα να είναι πάνω σε κάρβουνα  ο γυμνός άνθρωπος και να διαλύεται). Τόσον δριμείς και ανυπόφοροι είναι οι πόνοι του χωρισμού της ψυχής του αμαρτωλού όπως εγώ, του δε δίκαιου τέκνον μου Γρηγόριε δεν γνωρίζω». (Αυτήν είπε πώς είναι οι πόνοι για τον αμαρτωλό. Μας το… αν θυμάστε κι ο Αντρέας, ο οποίος διηγόταν ο Αντρέας αυτός ο Ρώσος, πώς βγήκε από την ψυχή του, πώς χώρισε, ο Χάρος ήρθε μ’ένα σφυρί και του τσάκιζε τα κόκκαλα, έτσι, ένα–ένα, ένα-ένα όλα τα κόκκαλα του τσάκιζε και από τον πόνο αυτό και τέλος που ήπιε το πικρό ποτήριο, βγήκε η ψυχή του. Όλα τα κοκκαλάκια του ένα–ένα του τα χτυπούσε).

Όταν βρισκόμουν στο κρεβάτι μου και ψυχομαχούσα έβλεπα γύρω μου τα πονηρά πνεύματα των δαιμόνων, άλλους μεν σαν μαύρους σκύλους, και εγαύγιζαν, άλλους δε σαν ταύρους μουγκρίζοντας και λυσσώντας στρέφοντας τα άγρια και άσχημα πρόσωπα τους κατ’ απάνω μου και με φοβέριζαν. Εγώ δε έστρεφα τα μάτια μου σε άλλο μέρος για να μην βλέπω την άσχημη μορφή τους και τον θόρυβο που έκαναν, αλλά ήταν αδύνατο, τέκνο μου Γρηγόριε να αποφύγω. (Δεν μπορούσε ούτε κλείνοντας τα μάτια, ούτε στρέφοντας το πρόσωπο να αποφύγει όλα αυτά που συνέβαιναν).

Και ενώ ήμουν σε τόσην στεναχώρια βλέπω ξαφνικά δύο νέους αστραπόμορφους με χρυσά μαλλιά, και στάθηκαν στα δεξιά του κρεβατιού μου, και ο ένας απ’ αυτούς άρχισε να φοβερίζει τους φοβερούς εκείνους δαίμονες λέγοντας: «Φύγετε παμμίαροι και αγριοπρόσωποι διότι δεν έχετε να κερδίσετε τίποτε από αυτή την ψυχή». Αυτοί (δε σταματάει ο διάβολος ακόμα και τότε), αυτοί δε έφεραν τις αμαρτίες μου όσας εποίησα από τα νιάτα μου, είτε σε λόγια (αμαρτίες), είτε σε πράξεις και εφώναζαν όλα τ’ αμαρτήματα μου ακόμη και όσα δεν έπραξα. Εγώ δε με φόβο και τρόμο επρόσμενα το θάνατο και εξαιφνής ήλθεν ο Θάνατος σαν ένας νέος χονδρός και οργισμένος, σαν λιοντάρι, φορτωμένος διάφορα εργαλεία και είπαν σ’ αυτόν οι Άγγελοι· λύσαι τις αρθρώσεις του σώματος και μην της δώσης πολλούς πόνους διότι τ’ αμαρτήματα της είναι λίγα· (ενώ ο Αντρέας μας είχε πει έφαγε τόσο ξύλο λόγω των πολλών του αμαρτημάτων) τότε άρχισεν από τα πόδια και έλυε τις αρθρώσεις του σώματος μου (απ’τα πόδια), και τότε αισθανόμουν ότι νεκρωνόταν το σώμα μου, και τελικά ο τύραννος εκείνος γέμισε ένα ποτήρι με πικρό περιεχόμενο, μου το πότισε και ευθύς εξήλθεν η ψυχή μου από το σώμα μου, τότε την παράλαβαν οι δύο Άγγελοι και εγώ θαύμαζα για τα γινόμενα, διότι δεν ήξερα ότι συμβαίνουν αυτά στον καιρό του θανάτου στον ταλαίπωρο τον άνθρωπο. (Μάλιστα ο Αντρέας εδώ, γιατί το πηγαίνουμε αυτό το γεγονός του Αντρέα, του οράματος αυτού του ανθρώπου, τις εμπειρίες, γιατί ο Γέροντας Αγάθωνας όταν τον ρώτησαν γι’αυτό το περιστατικό που έζησε ο Αντρέας, είπε πως είναι ορθόδοξο περιστατικό, καθαρά της Χάριτος αυτό που έζησε και ταιριάζει απόλυτα με την εμπειρία της Εκκλησίας στο θέμα του θανάτου. Έτσι εκφράστηκε ο Γέροντας. Λοιπόν. Ο Ανδρέας λοιπόν είπε ότι όταν τον πήραν οι Άγγελοι, έβλεπε το σώμα του και πως ήρθε η μάνα του και τα λοιπά, τους έβλεπε όλους αλλά οι Άγγελοι τον είχαν και ότι έφυγε με τα ρούχα που φορούσε. Έτσι ήταν ντυμένος. Γι’αυτό συμβουλεύουν και οι Άγιοι να μην είμαστε ξεβράκωτοι μέσα στα σπίτια μας. Έτσι λένε οι Άγιοι. Ε, ναι, μου το έχει πει και ο παπα Στέφανος αυτό και να μη φοράμε πολύ άσεμνες ενδυμασίες ακόμα και μέσα στο σπίτι μας λέει γιατί δεν ξέρουμε ποια είναι η μέρα του θανάτου μας και μ’αυτά τα ρούχα θα φύγουμε, τα οποία φοράμε εκείνη την ώρα. Έτσι θα φαίνεται η ψυχή, έτσι θα είναι ενδεδυμένη η ψυχή. Αν είσαι με το σώβρακο, με το σώβρακο θα είσαι απάνω και θα ντρέπεσαι. Παιδιά αυτό δεν είναι…, σας το λέω, το έχω ακούσει και από αγίους ανθρώπους, έτσι το λένε και οι καλόγεροι, οι μοναχοί. Γι’αυτό προσέχουν οι μοναχοί ακόμα και στα κελλάκια τους να είναι ενδεδυμένοι σωστά για να έχουν καλή παρουσία πάνω. Να είναι καλή η παρουσία πάνω. Τώρα αυτό εντάξει, άμα…, δεν το επιβάλλουμε σαν κανόνα, σας το λέω όμως τι λένε οι άγιοι, να μη σας τα πω; Αφού τα λένε.

Ακροατ.: Να ρωτήσω κάτι Γέροντα;

π.Νικόλαος: Ναι

Ακροατ.: Για άρρωστους ανθρώπους όμως που δεν έχουν αυτή τη βούληση πως θα’ναι και είναι σε πολύ προχωρημένα στάδια…

π.Νικόλαος: Ναι, λέει ο Ανδρέας ότι εκεί ο άνθρωπος ο οποίος ανευθύνως είναι κάπως ενδεδυμένος, τον ντύνουνε. Τον ντύνουνε με μία ειδική στολή, με άλλη, για να μην είναι γυμνός. Δεν δέχονται πάντως γυμνό άνθρωπο επάνω και στην πορεία μάλιστα, παίρνει άλλη μορφή. Μάλιστα έλεγε σαν να πούμε έχει γκαρνταρόμπα ο Ουρανός, κατά κάποιον τρόπο, είναι πνευματική, με πνευματικό τρόπο γίνονται αυτά, ενδύεται η ψυχή με ένα, ανάλογο με τον Νυμφώνα.

Ακροατ.: Να μη βαραίνει δηλαδή πως έφυγε ο πεθερός μου…

π.Νικόλαος: Όχι, όχι, να μη σε βαραίνει. Καθόλου).

 Και οι Άγγελοι εξέταζαν τα καλά έργα που έκαμα στη ζωή μου, αν νήστευα, αν πήγαινα εκκλησία και αν στεκόμουν με φόβο Θεού, αν τάϊσα τους πεινώντες, αν επισκέφθηκα ασθενείς, αν δεχόμουν ξένους στο σπίτι μου, αν έδωκα το καλό παράδειγμα στους άλλους, αν υπέμεινα βρισιές, αν απέφευγα όρκους, αν δεν βλασφημούσα, αν δεν καλλωπιζόμουν, και πολλά άλλα, τα εζύγισαν αυτά με τις αμαρτίες μου οι δε δαίμονες έτριζαν τα δόντια τους σε μένα και ορμούσαν να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων, και να με ρίξουν στον άχαρο Άδην.

Ξαφνικά ήλθε ο πνευματικός μου Πατέρας ο Βασίλειος και είπε προς τους Αγγέλους (κοιτάξτε και ο ρόλος του πνευματικού πόσο μεγάλος είναι. Ο πνευματικός δεν είναι μόνο για να μας ξεκουράζει μόνο σε αυτήν τη ζωή αλλά και στην άλλη. Είτε είναι κεκοιμημένος είτε είναι ζωντανός. Μάλιστα κάποιοι ρώτησαν τον Γέροντα, δικοί μας, τι θα γίνει Γέροντα αν για παράδειγμα σε έχουμε πνευματικό και φύγεις. Λέει κοιτάξτε εκτός από το ότι μπορεί, όχι… ναι, κι αν φύγεις τι θα κάνουμε εμείς; Όχι συγνώμη έκανα λάθος, αν φύγουμε κι εσύ είσαι ακόμα ζωντανός. Και λέει πιο είναι το θέμα; Πριν από μένα υπήρχε ο πνευματικός μου ο οποίος εκείνος αναλαμβάνει αυτή τη δουλειά αλλά κι εγώ διά της προσευχής θα παρίσταμαι στα κριτήρια και στον τελωνισμό. Παίζει μεγάλο ρόλο το κομποσχοίνι του πνευματικού για την ψυχή και το Σαρανταλείτουργο. Το Σαρανταλείτουργο όχι από οποιονδήποτε ιερέα, και του πνευματικού αν είναι δυνατόν παίζει μεγάλο ρόλο. Εκτός αν ο πνευματικός ορίσει να το κάνει άλλος το Σαρανταλείτουργο. Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο).

Ξαφνικά λοιπόν ήλθε ο πνευματικός μου Πατέρας ο Βασίλειος και είπε προς τους Αγγέλους: Κύριοι μου επειδή αυτή η ψυχή με υπηρέτησε στη ζωή μου, παρακάλεσα τον Κύριον να την συγχωρέσει και να τη σώσει από τα χέρια των δαιμόνων, και οι Άγγελοι πετώντας αμέσως ανεβαίναμε στον ουρανό ανατολικά, και ανεβαίνοντας συναντήσαμεν:

1. Το τελώνιο της καταλαλιάς

Εδώ υπήρχε μια σύναξη μαύρων, και μας σταμάτησαν, και λυσσώντας σαν σκύλοι ζητούσαν να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων. Και μάρτυς μου ο Κύριος τέκνον μου Γρηγόριε, μου εφανέρωσαν όσους κατέκρινα στη ζωή μου και όχι μόνο τ’ αληθινά αλλά με συκοφαντούσαν και έλεγαν πολλά ψέματα εναντίον μου. Οι δε Άγγελοι καταφρονήσαντες αυτούς, και πετώντας τις πτέρυγες τους (κούνησαν τα φτερά τους) ανεβαίναμε στον ουρανό. (Πέρασε το πρώτο. Δεν ήταν σοβαρές οι κατακρίσεις που έκανε και λέγανε και πολλά ψέμματα αυτά. Καταλαλιά θα πει, να σας το διευκρινήσω αυτό, να το διευκρινήσω λίγο. Κατάκριση, τι είναι κατάκριση. Δεν είναι η οποιαδήποτε κρίση και δεν είναι και οποιοσδήποτε έλεγχος. Και κυρίως κατάκριση για το θέμα των αιρετικών και των οικουμενιστών και άλλα, δεν είναι κατάκριση. Το να καταμαρτυρήσουμε δημόσια τα δημόσια πεπραγμένα τους. Όταν κάποιος γυμνή τη κεφαλή κηρύξει αίρεση ή δημόσια βγάλει αιρετικό λόγο κι εγώ δημόσια τον ελέγξω, αυτό όχι μόνο δεν είναι αμαρτία, αλλά είναι και εντολή των Αγίων να το κάνω. Δημόσια. Δεν θα μπω στο κρεββάτι του, δεν θα καταμαρτυρήσω αν πόρνευσε, αν έκλεψε, αν δε νήστευσε, αν βασφήμισε. Αυτό είναι κατάκριση. Αλλά το δημόσιο, αυτό που δημόσια μόνος του το κάνει, αν εγώ το ελέγξω, δεν είναι κατάκριση. Επίσης άλλο κατάκριση και υπάρχει ποιοτική διαφορά με την καταλαλιά. Κατάκριση θα πει όταν πραγματικά βλέπω την Έλλη, ξέρω κάποια μυστικά της και με εμπάθεια θέλοντας να γελάσω εις βάρος της και να γελάσουν και άλλοι, και να την κάνω κακό, πάω και λέω στον Βασίλη εδώ, η Έλλη είπε αυτό, έκανε εκείνο και γελάμε εμείς, εναντίον της. Και αυτό ύστερα σας το λέω και εσάς όλους και γελάμε όλοι μαζί. Αυτό είναι κατάκριση. Καταλαλιά τι θα πει; Να πάω ξεδιάντροπα στην Έλλη μπροστά και εις επήκοον όλων σας να αρχίσω ξεδιάντροπα να της λέω είσαι τέτοια, πήγες κι είπες αυτό, να μη την ντρέπομαι και να αρχίσω να την καταμαρτυρώ όλες τις αμαρτίες που έχει κάνει και να την κάνω ρεζίλι σ’όλους σας. Αυτό λέγεται καταλαλιά. Ξεδιάντροπα δηλαδή, έχω τα μούτρα να πάω να την κάνω αυτό το κακό μπροστά σε όλους σας. Και τα δυό είναι σοβαρότατες αμαρτίες και οι Πατέρες λένε ότι η κατάκριση είναι η μητέρα του σεξουαλικού θέματος, του γεννετήσιου προβλήματος, του πάθους της πορνείας. Είναι μητέρα. Γεννάει η κατάκριση την πορνεία. Όταν κατακρίνουμε είναι εύκολο και να πέσουμε στην πορνεία).

2.Το τελώνιο της ύβρεως

Και ανεβαίνοντας λίγο συναντήσαμε το τελώνιο της ύβρεως, και εδώ πολυαγωνιζόμενοι οι Άγγελοι, με τις ευχές του Πατρός μας Βασιλείου, αναχωρίσαμε και συνομιλούντες οι Άγγελοι έλεγαν· αληθινά μεγάλην ωφέλεια βρήκε αυτήν η ψυχή από τον Άγιον Βασίλειον. (Ήρθε πάλι ο πνευματικός, αυτή φαίνεται, τι θα πει αυτό, εξομολογήθηκε αυτή την αμαρτία όταν ήταν ζωντανή κι ο πνευματικός λέει επ! πληρώνω εγώ γι’αυτήν, φύγετε).

3. Το τελώνιον του φθόνου

Και ανεβαίνοντας εφθάσαμεν στο τελώνιο του φθόνου, και μη έχοντας τίποτα οι δαίμονες εναντίων μου (δεν φθονούσε), δεν είχαν τίποτα λοιπόν οι δαίμονες εναντίον μου, περάσαμε ανενόχλητοι αν και έτριζαν τα δόντια τους, οι αγριοπρόσωποι εκείνοι μαύροι να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων· και έτσι περάσαμε το τελώνιο του φθόνου.

4. Το τελώνιον του ψεύδους

Και ανεβαίνοντας, σε πολύ ύψος φθάσαμε στο τελώνιο του ψεύδους όπου εκεί πολύ πλήθος δαιμόνων με άσχημα πρόσωπα έτρεχαν κατ’ απάνω μου, κραυγάζοντας και λυσσώντας έφεραν πολλές αποδείξεις, και είχαν γραμμένα πολλές ανόητες λέξεις που έλεγα στην παιδική μου ηλικία μέχρι και τα πρόσωπα που τα έλεγα και ζητούσαν απολογία από τους Αγγέλους. Και οι Άγγελοι πληρώσαντες από τα του Αγίου Βασιλείου τα λύτρα αναχωρήσαμε και από το τελώνιο του ψεύδους.

5. Το τελώνιο του θυμού και της οργής

Και ανεβαίνοντας εφθάσαμε στο τελώνιο του θυμού και της οργής, όπου εκεί πλήθος μαύρων λυσσώντας σαν σκύλοι δάγκωναν ο ένας τον άλλον και κατατρώγονταν αναμεταξύ τους και σαν αγριόχοιροι ορμώντας εναντίων μου, έκαμναν τα σχήματα και τα καμώματα που έκανα όταν θυμονόμουν (όπως έκανα εγώ όταν θύμωνα έτσι έκαναν και τα δαιμόνια) και όταν κρατούσα έχθρα και μνησικακούν με κανένα· και εδώ πληρώνοντας από τα του Αγίου Βασιλείου αναχωρήσαμε.

6. Το τελώνιον υπερηφάνειας

Και ανεβαίνοντας λίγον οι Άγγελοι εφθάσαμε στο τελώνιο της υπερηφάνειας και ψάχνοντας πολλά οι δαίμονες δεν βρήκαν τίποτα (απ’αυτή την αγιασμένη ψυχή) να με κατηγορήσουν διότι ήμουν φτωχή και περνώντας ανενόχλητα φθάσαμε στο τελώνιο της βλασφημίας.

7. Το τελώνιον της βλασφημίας

Και ανεβαίνοντας φθάσαμε στο τελώνιο της βλασφημίας, και αμέσως όταν μας είδαν οι δαίμονες έτρεξαν κατ’ απάνω μας τρίζοντας τα δόντια και βλασφημούντες, εγώ έτρεμα από τον φόβο μου και μου έλεγαν ότι βλασφήμησα τρεις φορές στη νεότητα μου οι δε Άγγελοι έφεραν απόδειξη ότι εξομολογήθηκα (τι ωραίο είδατε; Είδατε τι σημαίνει εξομολόγηση; Έφεραν την απόδειξη λέει επ! εντάξει, βλασφήμησε τρεις φορές αλλά να, αυτό παίζει ρόλο, η εξομολόγηση) ότι εξομολογήθηκα και αναχωρήσαμε αφήνοντας τους δαίμονες άπρακτους (είθε ο Θεός να μας αξιώσει κι εμάς άπρακτους να τους αφήνουμε τους δαίμονες).

8. Τελώνιον της φλυαρίας και αστειολογίας

(Το τελώνιον της φλυαρίας και αστειολογίας. Εδώ είναι και τα σόκιν μέσα τα ανέκδοτα τα οποία μας αρέσει κιόλας να προκαλούμε και να ερεθίζουμε μ’αυτά). Και ανεβαίνοντας φθάσαμε στο τελώνιον της αστειολογίας και φλυαρίας και ζητούσαν οι δαίμονες να δώσω απολογία για τα αισχρόλογα, τις αστειολογίες και τα άσεμνα τραγούδια που έλεγα στη νεότητα μου και απορούσα πως τα θυμούνταν, ενώ εγώ από την πολυκαιρία τα είχα ξεχάσει· και πληρώνοντας οι Άγγελοι αναχωρήσαμε κι από ‘κει.

9. Τελώνιον του τόκου και δόλου

Και ανεβαίνοντας φθάσαμε στο τελώνιο του τόκου και του δόλου που εξετάζει τους τοκογλύφους και δόλιους, και χωρίς να βρουν τίποτα οι δαίμονες να αποδείξουν αναχωρήσαμε.

10. Τελώνιον της οκνηρίας και του ύπνου

(Το δέκατο. Το τελώνιο της οκνηρίας και του ύπνου). Και ανεβαίνοντας φθάσαμε στο τελώνιο της οκνηρίας (οκνηρία θα πει τεμπελιά, στα πνευματικά κυρίως, δεν κάνουμε την προσευχή μας, δεν κάνουμε τον κανόνα μας, όλα αυτά). Φθάσαμε στο τελώνιο της οκνηρίας όπου οι δαίμονες με εξέταζαν αν κοιμόμουν πολύ και βαριόμουν να σηκωθώ να προσευχηθώ ή να πάω στην εκκλησία ή αν μπορούσα να κάμω κανένα καλό και αμελούσα απ’τον ύπνο· και χωρίς να βρουν τίποτα αναχωρήσαμε ανενόχλητοι.

11. Το τελώνιον της φιλαργυρίας

Και ανεβαίνοντας φθάσαμε στο τελώνιο της φιλαργυρίας στο οποίο υπήρχε πολύ σκοτάδι και ομίχλη· και εξετάζοντας οι δαίμονες και αφού δεν βρήκαν τίποτα (ήταν και φτωχιά η γυναίκα αυτή, δεν είχε και μία) επειδή ήμουν φτωχή, φύγαμε ανενόχλητοι (αχ αυτοί οι μακάριοι οι φτωχοί,  που δεν έχουν μία, αν ξέραμε στις ημέρες της κρίσης πόσο εύκολα θα περνούν οι φτωχοί, δεν θα προσπαθούσαμε να την ξεπεράσουμε την κρίση, να γίνουμε πλούσιοι. Λοιπόν, ναι).

12. Το τελώνιον της μέθης

Και ανεβαίνοντας φθάσαμε στο τελώνιο της μέθης, και ορμώντας οι δαίμονες σαν λύκοι αρπακτικοί κατ’ απάνω μας, εξέταζαν το κρασί που ήπια σ’ όλη μου τη ζωή και με κατηγορούσαν ότι (εδώ δεν περνάμε ε; όλοι μας) με κατηγορούσαν ότι στο τάδε σπίτι ήπιες τόσα ποτήρια, στον τάδε γάμο μέθυσες και όσα μου έλεγαν ήσαν αληθινά· και πληρώνοντας οι Άγγελοι αναχωρήσαμε (αυτήν είχε τους Αγγέλους, εδώ είναι δύσκολο, εκεί μέθυσες, εκεί ήπιες, Στέφανε… θυμήσου! Λοιπόν ο Θεός να βάλει το χέρι Του, δεν περνάμε. Αν έκανα του Μαργαρίτη το επάγγελμα, κάθε βράδυ στα ξενυχτάδικα, μουσικός, λοιπόν) και ανεβαίνοντας οι Άγγελοι έλεγαν αναμεταξύ τους (τώρα οι Άγγελοι): «Μεγάλον κίνδυνον έχει η ψυχή έως ότου περάσει τα ακάθαρτα τελώνια του αέρος» (μονολογούσαν οι Άγγελοι), και εγώ τους λέγω: «Ναι κύριοι μου, και νομίζω πως κανείς από τους ζωντανούς ανθρώπους δεν θα γνωρίζει το τι συμβαίνει κατά τον χωρισμό της ψυχής από τους δαίμονες του αέρος, και αλλοίμονο στους αμελείς το τι τους περιμένει»., και οι Άγγελοι αποκρίθηκαν και είπαν: «Οι αγίες Γραφές αναλαμβάνουν όλα αυτά, αλλά οι ταλαίπωροι άνθρωποι σκοτισμένοι από την πολυτέλεια, τροφές και ηδονές του κόσμου, τυφλώνονται και δεν πιστεύουν ότι θα πεθάνουν και δεν φροντίζουν να κάμνουν καλά έργα για την ψυχή τους· και αλλοίμονο στους αμελείς διότι τους αρπάζουν οι δαίμονες και τους ρίπτουν στον σκοτεινό Άδη μέχρι της κρίσεως οπότε θα δικασθούν και θα απολάβει ο κάθε ένας ότι έπραξε».

13. Το τελώνιον της μνησικακίας

(Το 13ο. Μνησικακίας, να θυμάμαι σαν τη γκαμήλα τι μού’καναν. Τι μού ‘καναν. Αυτό πάλι είναι μεγάλο τέτοιο. Καθόμαστε και… καμμιά φορά  γλυτώνουμε προς στιγμήν, δίνουμε άφεση αμαρτιών και το δαιμόνιο της μνησικακίας είναι φιλεπίστροφο. Του αρέσει να ξανάρχεται στην ώρα της προσευχής και της ησυχίας να μας θυμίζει τι μας κάνανε και να μας ταράζει τότε. Και να λέμε «αχ ρε, δεν του είπα, έπρεπε να του πω αυτό, έπρεπε να του πω εκείνο», και τον εκδικούμαστε αργότερα ενδεχομένως). Λοιπόν ανεβαίνοντας φθάσαμε στο τελώνιο της μνησικακίας που εξετάζει αυτούς που έχουν έχθρα, και δεν συγχωρούν τους αδελφούς τους. Και ορμώντας οι δαίμονες κατ’ επάνω μου, εξέταζαν τα κατάστιχα τους, να βρουν κανένα πταίσιμο να με αρπάξουν· και χωρίς να βρουν φώναξαν σαν λυσσασμένα σκυλιά ότι ξεχάσαμε να τα γράψουμε (έλεγαν οι δαίμονες ξεχάσαμε να τα γράψουμε), και αναχωρήσαμε αναβαίνοντας. (Ε, το δαιμόνιο της μνησικακίας το χαρακτηρίζουν, το δίνουνε σαν σύμβολο αυτού του δαιμονίου τη γκαμήλα οι Πατέρες. Λέει η γκαμήλα έχει ένα κακό, κρατάει το γινάτι και το… ας πούμε την έδειρες την γκαμήλα. Δεν σε εκδικείται εκείνη τη στιγμή, δεν σε βαράει, δεν σε φτύνει, τίποτα, όχι. Το ‘χει και λίγο του μουλάρι αυτό, όχι το γαϊδούρι το αγαθό, το γαϊδούρι είναι αγαθό. Το μουλάρι είναι σαν τη γκαμήλα, το’χει παρόμοιο. Προχωρώντας, προχωρώντας, πού θα βρει αγκάθια, πού θα βρει αγκαθιά, τσουκνίδια και τέτοια, εκεί θα σε ρίξει. Εκεί θα σε ρίξει για να πονέσεις, αυτό το κάνει. Και το παρουσιάζουν σαν σύμβολο της μνησικακίας τη γκαμήλα). Ρώτησα λοιπόν τους Αγγέλους πως γνωρίζουν οι δαίμονες τις αμαρτίες των ανθρώπων, και μου αποκρίθηκαν οι Άγγελοι: «Δεν γνωρίζεις, ότι μετά το βάπτισμα κάθε χριστιανός λαμβάνει έναν Άγγελο σαν φύλακα να τον φυλάει, και να τον οδηγεί στο καλό, και να γράφει τα καλά του έργα· ομοίως δε τον ακολουθεί και ένας διάβολος και γράφει τις κακές του πράξεις, και τις αναγγέλλει στο κάθε τελώνιο που ανήκει η αμαρτία και γι’ αυτό γνωρίζουν οι δαίμονες, και όταν η ψυχή χωρίσει από το σώμα και ανέρχεται στους ουρανούς την εξετάζουν δαίμονες σε κάθε τελώνιο και τούτο γίνεται στους ορθόδοξους χριστιανούς μόνο, στους δε απίστους και ασεβείς δεν υπάρχει καμιά εξέτασις».

14. Τελώνιον της μαγείας και γοητείας

Ανεβαίνοντας φθάσαμε στο τελώνιο της μαγείας και γοητείας. Εδώ οι δαίμονες ήσαν σαν άγρια ζώα άλλοι είχαν μορφή σκύλου, άλλοι σαν βόδια, άλλοι σαν φίδια, με άσχημη μορφή, αλλά με τη χάρη του Θεού, όταν με εξέτασαν δεν βρήκαν τίποτα. (Δηλαδή δεν πήγε ούτε σε μάγους, ούτε σε χαρτορίχτρες που λέει και η Γλυκερία, δεν πήγε σε τέτοια πράγματα, δεν γοήτευσε η ίδια, δεν ξεμμάτιαζε η ίδια, γιατί υπάρχουνε μερικές δικές μας που το παίζουνε γόητες. Γητευτές. Και πάν και ξεμματιάζουν. Και κάνουν τέτοια, κρεμούν σκόρδα, πέταλα, κοιτούν τα ζώδια. Όλα αυτά είναι γι’αυτό το τελώνιο, προσέξτε το. Γι’αυτό η Εκκλησία μας λέει να προσέχουμε). Κι ανεβαίνοντας ρώτησα τους Αγγέλους με τι τρόπον μπορούν να σβήσουν από τα κατάστιχα των δαιμόνων τα αμαρτήματα των ανθρώπων, και οι Άγγελοι μου αποκρίθηκαν: «Συγχωρούνται τα αμαρτήματα όταν ο άνθρωπος μετανοήσει και εξομολογηθεί στον πνευματικόν και κάμει τον κανόνα που του έβαλε τότε εξαλείφονται τα αμαρτήματα από τα κατάστιχα των δαιμόνων· και λυσσώντας οι δαίμονες τους πολεμούν για να τους ρίψουν σε νέα αμαρτήματα. Γι’ αυτό η εξομολόγηση και η μετάνοια γίνονται αιτίες να συγχωρηθούν οι άνθρωποι και να περάσουν ελεύθερα τα εναέρια τελώνια. Αλλά πολλοί άνθρωποι λέγουν ότι τα εξομολογούνται στον Θεό· και άλλοι πάλι ζητούν να εύρουν πνευματικόν συγκαταβατικό για να αποφύγουν τον κανόνα. Αλλά αυτή δεν είναι μετάνοια αλλά πονηρία και ο Θεός ου μυκτηρίζεται. Και όπως στην ασθένεια του σώματος εκλέγουμε τον καλύτερον ιατρό, έτσι πολύ περισσότερον στην ασθένεια της αθάνατης ψυχής να εκλέγουμε τον θεοφοβούμενο και αυστηρό πνευματικό, και να τον έχει κανείς μέχρι τέλους της ζωής· αλλιώς πλανιούνται οι ανθρώπου και δεν μπορούν να περάσουν τα τελώνια του αέρος».

15. Τελώνιον της γαστριμαργίας και της πολυφαγίας

(Αν περάσαμε εδώ, εγώ προσωπικά εδώ έχω πρόβλημα τώρα σοβαρότατο. Γαστριμαργία όπως σας έχω πει κι άλλη φορά αποτελείται από τη λέξη γαστέρα και μάργος, η μανία της κοιλιάς, να γεμίσει. Αδιαφόρως        τι θα φάει, μόνο να είναι γεμάτη η κοιλιά, αυτό μας ενδιαφέρει τους γαστρίμαργους. Τους λαίμαργους, μας ενδιαφέρει, είναι η μανία του λαιμού, να τρώνε μόνο ποιοτικά και νόστιμα φαγητά. Δεν θέλουν τα άνοστα φαγητά. Θέλουν τα νόστιμα, ο λαίμαργος δεν τον ενδιαφέρει να φάει πολύ, αρκεί να φάει το πιο ακριβό, το πιο εκλεκτό, τον πιο ωραίο μεζέ. Αυτός είναι ο λαίμαργος. Ο γαστρίμαργος όμως και ο λαίμαργος μαζί είναι σε μία κατηγορία, είναι οι πολυφαγάδες, έτσι τους λέμε).

Καθώς μου έλεγαν αυτά οι Άγγελοι, φθάσαμε στο τελώνιο της γαστριμαργίας και πολυφαγίας, όπου οι δαίμονες ήσαν πολύ χονδροί σαν τους χοίρους, δυνατοί, (χθες δεν ξέρω αν είδατε έξω από ένα μοναστήρι πηγαίνοντας για το λεωφορείο, πέρασε ένα φορτηγό με ένα τεράστιο αγριογούρουνο. Σκοτωμένο, η γλώσσα κρεμασμένη και τα αίματα. Τεράστιο αγριογούρουνο. Μου λένε τα κοριτσάκια, Γέροντα αρκούδα είναι; Δεν ήταν αρκούδα ήτανε γουρούνι. Αυτός το’βαλε στην καρότσα και το πήγαινε μες το χωριό, έτσι κάνουνε. Φοβερό αγριογούρουνο. Αυτό αγριογούρουνο στη γάστρα με πατάτες είναι καταπληκτικό. Μια που λέμε για τη γαστριμαργία. Όποιος θέλει τα άγρια, όποιος αγαπάει τα άγρια, έχει άγρια γούστα, αυτό το αγριογούρονο το θεωρεί κορυφαίο. Κορυφαίο. Το αγριογούρουνο στη γάστρα; Με πατατούλες και τέτοια; Είναι το κάτι άλλο. Πέντε ώρες να είναι στη γάστρα μέσα και να βγει και να είναι λουκούμι.

Ακροατ.1: Με κόκκινο κρασί

Ακροατ.2: Κι ο τάρανδος…

π.Νικόλαος: Εμένα το αγριογούρουνο μ’αρέσει πιο πολύ από τον τάρανδο. Έχω φάει και τάρανδο αλλά το αγριογούρουνο. Ναι, Μ’αρέσουν αυτά πάρα πολύ. Κι εγώ έχω αδυναμία σ’αυτά. Τα άγρια ειδικά). Λοιπόν, αυτά καθώς μου έλεγαν λοιπόν, φθάσαμε στο τελώνιο της γαστριμαργίας (να μας συγχωρέσει και να μας λυπηθεί ο Θεός) και της πολυφαγίας (είναι και μεσημέρι τώρα, δεν πιστεύω να σας κόψω την όρεξη ε; Δεν νομίζω, δεν κόβεται με τίποτα αυτή. Από την εμπειρία μου σας λέω κι εγώ δεν κόβεται, όχι), όπου οι δαίμονες λοιπόν ήσαν πολύ χονδροί σαν τους χοίρους, δυνατοί και άγριοι, και έτρεξαν κατ’ απάνω μου, γαυγίζοντας, και μου φανέρωναν τις πολυφαγίες που έκαμνα από μικρή ηλικία μέχρι που γέρασα, και ότι δεν νήστευα (αυτό τουλάχιστον υπάρχει εδώ) δε νήστευα Τετάρτη και Παρασκευή (πιστεύω τουλάχιστον αυτό ρε παιδιά) μέχρι που και τις 40στάς χωρίς εγκράτεια· και οι Άγγελοι φέρνοντας τα καλά μου έργα για πληρωμή αναχωρήσαμε (δηλαδή σ’αυτό ήταν κάπως αλλά έφεραν τα καλά της έργα, γι’αυτό να κάνουμε και καλά έργα. Τα καλά έργα έρχονται στο ζύγι απ’την άλλη μεριά. Παίζουν ρόλο τα καλά έργα).

16. Το τελώνιο της ειδωλολατρίας

(Αυτό που κάνουμε το μάθημα της Τετάρτης για τη Νέα Εποχή, πόσο έχει μπει στα σπίτια μας, άπτεται αυτού του δαιμονίου). Φθάσαμε στο τελώνιο της ειδωλολατρίας και διαφόρων αιρέσεων (γι’αυτό φωνάζουμε…

Πρεσβυτέρα: Αυτά θα μας γλυτώσουν

π.Νικόλαος: ναι αυτά θα μας γλυτώσουν, αν είμαστε αντιαιρετικοί και αντιοικουμενιστές, κάτι θα πάρουμε), και χωρίς να βρουν τίποτα εκεί οι δαίμονες αναχωρήσαμε (πέρασαν γιατί δεν ήταν αιρετική).

17. Το τελώνιον της αρσενοκοιτίας

(Να, για την ομοφυλοφιλία, να προσέχουμε πάρα πολύ αυτή την αμαρτία. Είναι φριχτή. Είναι και στα πιο πάνω). Και ανεβαίνοντας φθάσαμε στο τελώνιο της αρσενοκοιτίας (της ομοφυλοφιλίας δηλαδή)· και ο πρώτος αυτών καθόταν σαν φοβερός δράκοντας αλλάσωντας μορφές πότε σαν αγριόχοιρος, πότε σαν ποντικός, πότε σαν θηριόψαρο και τριγύρω αυτού βρώμα και ανυπόφορη δυσωδία και επλάγιαζε ασχημονώντας. Και επειδή δεν βρήκε τίποτα εναντίον μου, αναχωρήσαμεν, και μου έλεγαν οι Άγγελοι ότι πολλοί φθάνουν μέχρι εδώ ανεμπόδιστα (μέχρι εδώ φθάνουν πολλοί ανεμπόδιστα), και για την αισχρήν αυτήν πράξιν (της ομοφυλοφιλίας), καταγκρεμίζονται στον σκοτεινόν και άχαρον Άδην. (Δηλαδή να περάσεις 16 τελώνια, να περάσεις και να πέσεις εκεί ε;)

18.Το τελώνιον των χρωματοπροσώπων

(Είναι για τις μάσκαρες, τα ρουζ και όλα τα καλλυντικά που βάζουμε. Και θα σας το πω το μυστικό, να προσέχετε οι γυναίκες όταν βάφεστε, να μη το κάνετε για να σαγηνεύσετε άλλους άντρες. Να το κάνετε για να αρέσετε στον δικό σας και να παίρνετε και την άδειά του. Αν θέλει να είστε βαμμένες και να βάφετε τα μαλλιά σας. Αν το θέλει ο άντρας σας. Καμμιά φορά ο άντρας λέει όχι, εγώ μ’αρέσεις έτσι, και η γυναίκες πάνε και το κάνουνε μ’άλλο σκοπό, να αρέσουν αλλού. Αφού ο άντρας σου δεν θέλει. Να το προσέχετε αυτό όσο είναι δυνατόν. Πάντως δεν είμαι απόλυτος. Και σαν πνευματικός σας το λέω. Όλοι μου το θέτουν, μου το θέτουν εδώ. Πιο πολύ πιάνω την ψυχολογία της γυναίκας σ’αυτό το θέμα. Την ψυχολογία της γυναίκας. Τη σέβομαι, κι όταν η γυναίκα είναι απλή, αγνή, δεν κυνηγάει άλλους άντρες, την αφήνω να ομορφαίνει το σώμα της γιατί το θέλουν και τα παιδιά τους. Πολλές φορές δεν είναι οι άντρες το πρόβλημα, το πρόβλημα… ας μη το πώ το πρόβλημα, δεν είναι οι άντρες αυτοί που έχουν τον λόγο, είναι τα παιδιά. Ξέρετε πόσες κοπελίτσες και πόσα αγόρια λένε τις μάνες τους «μάνα μου, μάνα δεν σε θέλω με άσπρα μαλλιά, βάψτα λίγο ή μη φοράς μόνο μαύρα ή όλο σκούρα, βάλε χρώματα, βάλε…». Δεν πάω εγώ τώρα να κοντραριστώ εγώ με το παιδί. Δίνω ευλογία πάντοτε και πάντοτε… αλλά να φροντίζουμε αυτά να μη οδηγούνε στην κρίση). Λοιπόν ανεβαίνοντας φθάσαμε στο τελώνιο το οποίον εξετάζει άνδρες και γυναίκες, οι οποίοι καλλωπίζουν τα πρόσωπα τους με διάφορα χρώματα, και μυρωδικά (δεν είναι μόνο τα χρώματα, είναι και οι πολλές ευωδίες) και δεν ευχαριστούνται με το κάλλος που τους έδωσε ο Θεός. Εγώ είχα χρωματισθεί δυο φορές στη ζωή μου και οι δαίμονες εξέταζαν να με κρατήσουν οι Άγγελοι όμως επάλευαν με πολύν κόπο φέρνοντας τις καλές μου πράξεις, και κερδίζοντας έτσι αναχωρίσαμεν.

19. Το τελώνιον της μοιχείας

(Για μια εποχή μοιχαλίδα όπως είναι η δική μας, είναι…) Ανεβαίνοντας φθάσαμε στο τελώνιο της μοιχείας το οποίον εξετάζει τους μοιχούς και μοιχαλίδας· δηλαδή τους παντρεμένους οι οποίοι πηγαίνουν με ξένες γυναίκες και μολύνουν το στεφάνι τους. Επίσης εδώ στο τελώνιον αυτό εξετάζονται και οι παρά φύσιν πράξαντες με τις γυναίκες τους (όχι μόνο οι κατά φύσιν και τα παρά φύσιν αμαρτήματα εδώ εξετάζονται). Αλλά επειδή εγώ δεν είχα ευθύνη από αυτά αναχωρίσαμε χωρίς πρόβλημα (πάντως κι εδώ η εξομολόγηση παίζει μεγάλο ρόλο).

20. Τελώνιον του φόνου και της εκτρώσεως

(Είδατε; 20ο, του φόνου μαζί είναι και της εκτρώσεως. Είναι φόνος η έκτρωση). Και ανεβαίνοντας φθάσαμε στους τελωνάρχες του φόνου οι οποίοι εξετάζουν τους φονιάδες, μέχρι και τις γυναίκες που αποβάλλουν από την κοιλία τους βρέφη (δηλαδή…) και μέχρι και αυτούς που αποφεύγουν την τεκνογονία (να εδώ τώρα είναι η εντολή του Γέροντα του δικού μου που στα αγαπημένα του ακόμα και πνευματικοπαίδια, το εφαρμόζω κι εγώ εν πολλοίς, δεν αφήνει να κοινωνούν παρά δυό φορές το χρόνο μόνο αυτοί που αποφεύγουν την τεκνογονία είτε με προφύλαξη είτε με άλλους τρόπους. Είτε κι ακόμα και με τον υπολογισμό των ημερών για να μην αποφεύγουν την τεκνογονία. Είναι τελωνισμός. Τελώνιο είναι κι αυτό ακόμα. Είναι έλλειψη εμπιστοσύνης στον Κύριο. Πολλές φορές έχω δώσει ευλογία και για να αποφεύγουν, για λόγους πολλούς. Και για λόγους ότι δεν είναι έτοιμα τα παιδιά. Δεν είναι έτοιμα. Αλλά όμως είναι αμαρτία και δεν τους αφήνω να κοινωνάνε. Σπανίως τ’αφήνω να κοινωνούνε)· Λοιπόν ανεβαίνοντας λοιπόν φθάσαμε στους τελωνάρχες του φόνου οι οποίοι εξετάζουν και την αποφυγή της τεκνογονίας και από εδώ με την χάρη του Θεού αναχωρήσαμε χωρίς πρόβλημα.

21. Τελώνιον της κλοπής

Και ανεβαίνοντας λίγο φθάσαμε στο τελώνιο της κλοπής που εξετάζει τους κλέφτες και εξετάζοντας με καλά οι δαίμονες δεν βρήκαν τίποτα και αναχωρίσαμε ανεμπόδιστα.

22. Τελώνιον της πορνείας

(Το 22ο είναι το τελώνιο της πορνείας, όχι της μοιχείας, της μοιχείας είναι για τους παντρεμένους, της πορνείας είναι για όλους). Και ανεβαίνοντας πολύ ψηλά φθάσαμε στην θύρα του Ουρανού, όπου βρίσκεται το τελώνιο το οποίον εξετάζει τους πόρνους. Ο αρχηγός τους καθόταν σε υψηλό θρόνο και φορούσεν φόρεμα ραντισμένο με αφρούς και αίματα κάθε ακαθαρσίας πλυμμηρισμένο, το οποίον έγινε αυτό από τις ακαθαρσίες της πορνείας. Και ορμώντας οι δαίμονες κατ’ απάνω μου με κατηγορούσαν και έλεγαν πολλά ψέματα, και τόλμησαν να με αρπάξουν από τα χέρια των Αγγέλων και να με ρίψουν στον άχαρο Άδη. Οι δε Άγγελοι αντίλεγαν σ’ αυτούς, ότι είχα εξομολογηθεί και παραίτησα από πολύν καιρόν αυτά. Και λέγοντας ψέματα οι δαίμονες έλεγαν ότι δεν τα εξομολογήθηκα ούτε κανόνα έλαβα από πνευματικόν, και οι Άγγελοι αναχώρησαν, τρίζοντας οι ακάθαρτοι δαίμονες τα δόντια τους. Και προχωρώντας μου λένε οι Άγγελοι ότι πολύ λίγοι περνούν από αυτό το τελώνιο. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έρχονται μέχρι εδώ πέφτουν στον σκοτεινό και άχαρο Άδη (παρά τρίχα γλύτωσε, δηλαδή στην τρίχα, την έπαιρναν για κάτω).

23. Το τελώνιον της ασπλαχνίας

(Ασπλαχνίας, το 23ο). Και ανεβαίνοντας λίγο φθάσαμε στο τελώνιο της ασπλαχνίας, το οποίο εξετάζει τους σκληρόκαρδους και ανελεήμονας και εξετάζοντας με οι δαίμονες και χωρίς να με βρουν άσπλαχνη διότι ελεούσα τους φτωχούς, και καταντροπιασθέντες οι δαίμονες, αναχωρήσαμε απ’ αυτούς.

Τελειώνουμε, την Τετάρτη θα το συνεχίσουμε, αυτά ήταν τα Τελώνια. Είναι 23 τα Τελώνια. Την Τετάρτη θα ανοίξουμε την Πύλη των Ουρανών. Πέρασε η ώρα γι’αυτό σταματάω εδώ. Είναι η Πύλη του Ουρανού όπου εκεί θα δούμε τι συνάντησε μετά τα Τελώνια. Όμως,  βλέπετε ότι η εμπειρία της Εκκλησίας μας μιλάει γι’αυτά. Και όχι τώρα μόνο αυτήν η διήγηση. Υπάρχουν περιστατικά πολλά που είδαν άγιοι άνθρωποι τα Τελώνια να τελωνίζουν τις ψυχές. Υπάρχουν καταγραφές από αγίους ανθρώπους. Σας έχω διαβάσει και στο παρελθόν και τι λέει ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος περί των θεμάτων αυτών αλλά και άλλοι Πατέρες γενικά.

Συνέβη και σε μένα το εξής περιστατικό και μ’αυτό θα ολοκληρώσω εγώ. Είχα ένα πνευματικό μου παιδί το οποίο ξεψυχούσε. Εγώ ήμουν στο Άγιον Όρος. Και παρακαλούσε, είχε ακόμα τα μυαλά του στο κεφάλι και παρακαλούσε, μπορούσε να μιλήσει, τους γύρω του, να με καλέσουν. Να με φωνάξουν να βγω από το Άγιον Όρος. Εγώ τότε δεν ξέρω αν υπήρχαν κινητά τότε, δεν θυμάμαι αν είχα κινητό, τέλος πάντων με ειδοποίησε η Πρεσβυτέρα, πήρε τηλέφωνο στο Μοναστήρι και είπε η τάδε πνευματική σου κόρη σε ζητάει. Και όντως ενώ ψυχορραγούσε, δεν έβγαινε η ψυχή της. Πήγα στο σπίτι της, ήρθα από το Άγιον Όρος, πήγα στο σπίτι της και μου εξομολογήθηκε. Μόλις μπήκα στο κελλί, στο δωμάτιό της, βγήκε η μητέρα της και ο πατέρας της έξω και ο κόσμος, οι συγγενείς της, μπήκα εγώ μέσα και λέω τι συμβαίνει αδελφούλα; Μου λέει Γέροντα, πάνω στο στήθος μου κάθεται ένα δαιμόνιο το οποίο είναι κάτι αμαρτίες που δεν σού’χω πει και πρέπει να στα βγάλω αυτά. Και μόλις μου τα είπε, έφυγε το δαιμόνιο, έφυγε, την κρατούσαν εκεί και δεν πρόλαβα να φύγω από το σπίτι. Τη διάβασα την ευχή τη συγχωρητική, έφυγα από το σπίτι και μέχρι να φτάσω στο σπίτι μου είπαν ότι ξεψύχησε. Περίμενε μέρες. Δεν της διάβασα εις ψυχορραγούντα ευχή, περίμενε μέρες να με βρει, να με δει, τον πνευματικό. Εγώ ήμουν τι παιδάκι ήμουνα τότε, πόσο ήμουνα, 25 χρονών, τί πνευματικός, της πλάκας. Παρ’όλα αυτά όμως με περίμενε εμένα, πήγα στο κελλάκι της, εκεί στο σπιτάκι της, στο δωμάτιό της και έφυγε το δαιμόνιο μόλις είπε τις αμαρτίες τις τελευταίες. Ο Θεός της έδωσε επειδή ήταν καλό κορίτσι, ευκαιρία. Ήταν αγωνίστρια αυτήν η ψυχή. Αγωνίστρια αυτήν η ψυχή. Έκανε κανόνα υπό δύσκολες, σκληρές συνθήκες έκανε κομποσχοίνι. Υπό σκληρές συνθήκες αυτήν η ψυχή. Και έχω αυτήν την εμπειρία δηλαδή κι εγώ προσωπικά αλλά και απ’ότι μ’έχει αναφέρει ο πατέρας μου, ιστορίες με τελωνισμούς ψυχών, βλέπουμε στην καθημερινότητά μας πόσες περιπτώσεις τέτοιες έχουμε. Ο Θεός να μας λυτρώσει από αυτά. Αν έχετε κάτι να ρωτήσετε τώρα που τελειώνουμε, ο Γιάννης.

Ακροατ.: Γέροντα, απ’όλα τα τελώνια που μας είπατε, διαπιστώνουμε ότι μερικά τα περνάμε, άλλα δεν τα περνάμε. Εάν μας πιάσει το πρώτο τελώνιο, τα υπόλοιπα που περνάμε δεν καταγράφονται στα θετικά μας; Δηλαδή μας έπιασε το πρώτο, πάμε κατ’ευθείαν στην Κόλαση και τελείωσε;

π.Νικόλαος: Είσαι πολύ σωστός που το ρωτάς αυτό. Είναι πολύ σωστή η ερώτηση. Λοιπόν άκουσε Γιάννη τι γίνεται. Ε, δεν θα σε μιλήσω θεωρητικά, θα σε μιλήσω πρακτικά. Αν πιαστείς σε ένα τελώνιο κοίταξε να έχεις άγιο πνευματικό, να σε γλυτώσει γιατί θα κολλήσεις εκεί. Όπως μπορεί αυτός που πιάστηκε στης ομοφυλοφιλίας, τα επόμενα να μη τα έχει αλλά πιάστηκε εκεί κι έπεσε, έτσι και σ’οποιοδήποτε τελώνιο σταματάς. Να φροντίσετε όλοι όσοι μ’ακούτε σήμερα, να έχετε πνευματικό θεοσεβούμενο που να έχει παρρησία στο Θεό και να παρακαλάτε για τον πνευματικό σας να έχει παρρησία, να γίνει άγιος, για να έχει… για σας να γίνει άγιος, να έχει τα μέσα. Γιατί αυτό είναι «τα μέσα» και να έχετε εξομολογηθεί κι εσείς.

Παιδιά τώρα τελευταία σας είπα και για ένα περιστατικό που ήρθε στο σπίτι μου αυτήν η ψυχή και εξομολογήθηκε και εδώ μέσα, εδώ, είναι κι εδώ ο άνθρωπος αυτός, ο οποίος πήρε την απόφαση, λέει θα στα πώ όλα, από την πρώτη στιγμή που γεννήθηκα μέχρι τώρα. Κι έβγαλε ένα κατάστιχο κι αρχίζει να μου λέει. Κόμπιαζε δεν κόμπιαζε, σιγά-σιγά, σιγά- σιγά, τα έβγαλε όλα. Τι αμαρτίες είχε, πόσες φορές πήγε με τον έναν, πόσες φορές πήγε με τον άλλον, τι έκανε, με πόσες σχέσεις, πότε είπε ψέμματα, ποιόν κορόιδεψε, ποιόν απάτησε, ποιον, ό,τι θυμόταν τα είχε βγάλει γιατί, για να μη τα κουβαλάει. Προσέξτε αν δεν το’χετε κάνει αυτό. Καμμιά φορά δεν θέλουμε να σταθούμε με τον εαυτό μας, δεν συζητάμε με τον εαυτό μας, φοβόμαστε. Οι άνθρωποι δεν κάνουνε αγώνα τετ α τετ. Αποφεύγουν να καθίσουν στον καθρέφτη και να δουν τις πράξεις τους ακριβώς. Ντρέπονται. Τι να πάω να πω στον πνευματικό λέει, ντρέπομαι. Μη ντρέπεσαι. Πέστα όλα. Βγάλτα όλα. Βγάλτα, βγάλτα, βγάλτα, βγάλτα όλα. Ελευθερώσου. Μπορεί να ξεχάσει μετά μερικά πράματα και να μη τα πεις. Δεν πειράζει. Το ότι έκανες την προσπάθεια να τα βγάλεις, ο Θεός με τη Χάρη του θα μας περάσει απ’αυτά τα τελώνια. Παρόλο που είναι δύσκολα. Η εξομολόγηση παιδιά, άλλη ελπίδα δεν έχουμε. Η εξομολόγηση.

Και οι Άγγελοι είναι καλοί, πολύ καλοί και  θέλουν να έχουμε εξομολογηθεί, να έχουνε νίκες. Μια φορά πήγαινα τον παπα Στέφανο στο Μετόχι, εδώ, και καθώς οδηγούσα δε φορούσα ζώνη και μου λέει ο παπα Στέφανος δε βάζεις ζώνη; Λέω δε βάζω ζώνη. Λέει, κοίταξε λέει, βάλε ζώνη για να μη στενοχωρηθεί ο τροχονόμος που είσαι παπάς δεν θα θέλει να σε γράψει μου λέει. Αλλά για να μη τον φέρεις σε δύσκολη θέση και σε γράψει, βάλε ζώνη για εκείνον. Γι’αυτό σας λέω, έτσι κάτι παρόμοιο είναι αυτό. Να κάνετε καλά έργα, να κάνουμε καλά έργα για να μη στενοχωρούμε τους Αγγέλους που θα θέλουν να μας σώσουνε. Ορίστε.

Πρεσβυτέρα: Και σ’αυτό που είπε ο Γιάννης, ο κ.Σώρος, όντως το πρώτο τελώνιο…

π.Νικόλαος: Ναι, παπαδιά έχουμε συμφωνήσει, μισό λεπτό, έχουμε συμφωνήσει να μη τον λέμε «κύριος Σώρος» με είπε, γιατί στο βίντεο ακούγεται  Σώρος και θα νομίζουν είναι ο Τζωρτζ ο Σόρος και με ενισχύει οικονομικά. Και σου λέει τα οικονόμησε ο παπάς. Θα λές, «ο κ.Γιάννης» θα λές. Ξαναπέστο τώρα

Πρεσβυτέρα: Ο κ.Γιάννης…

Ακροατ.: Ο Γιάννης, ο Γιάννης…

π.Νικόλαος: Ο Γιάννης

Πρεσβυτέρα: Όσον αφορά αυτό που είπατε τελοσπάντων, εγώ πιστεύω βάσει αυτών που διαβάζουμε και τα λοιπά στη Θεολογική, ότι αν στο πρώτο τελώνιο σταματήσει η ψυχή, κάποια στιγμή ο Άγγελος από πίσω, και δούμε ότι πέφτουμε κιόλας να καταδικαστούμε, θα φωνάξει τις καλές πράξεις, επ, μη τον κατεβάζεις εντελώς, οπότε θα πάει στα παραδίπλα ίσως καλά που έχεις κάνει και θα πει, ναι, κοίταξε! Όπως η χήρα με το πράσο. Ήτανε μια χήρα που δεν έκανε τίποτε καλό στη ζωή της και ήταν και κακιά και το μόνο που έκανε, έτσι στην τύχη, ένα κρεμμυδάκι μάλλον ήταν, ένα σάπιο σχεδόν κρεμμυδάκι, ένας φτωχός περνούσε έξω από τον κήπο της, την ζητιάνεψε ψωμί δεν του έδωσε, το ένα, το άλλο, τελοσπάντων, τον λυπήθηκε κι εκεί που ήταν να πετάξει ένα κρεμμυδάκι στα άχρηστα, τα καλά τα πήρε για μέσα, λέει πάρε αυτό και φάε. Ναι, το μόνο ίσως καλό που είχε κάνει όντως. Κάποια στιγμή όταν έφτασε εδώ, τίποτε δεν μπόρεσε να περάσει όπως φαίνεται η καημένη με ευκολία. Και τότε στενοχωρημένος πολύ ο Άγγελός της, λέει επ, θυμήθηκα κάτι! Αυτή η ψυχή…

π.Νικόλαος: Μη την κατεβάζετε κάτω

Πρεσβυτέρα: Ναι, μη την κατεβάζετε στην Κόλαση, αυτή κάποτε έδωσε ένα κρεμμυδάκι σέναν που πεινούσε. Ωπ, σταματάνε όλοι. Αλλά, εδώ είναι ότι ο άνθρωπος αν είναι κακός, μετά τον θάνατο δεν αλλάζει. Της δίνει το κρεμμυδάκι και πάει και την τραβάει μ’αυτό. Ήταν έτοιμη να πέσει, σχεδόν έπεφτε και μ’αυτό το κρεμμυδάκι, πιάστο λέει…

π.Νικόλαος: Σηκωνόταν, είχε αρχίσει να σηκώνεται

Πρεσβυτέρα: …και σιγά-σιγά θα σε τραβήξω. Εκείνη την ώρα κάποιες ψυχές γύρω-γύρω, βλέποντας αυτή την κίνηση, πάρε μας κι εμάς φώναξαν, πάρε μας κι εμάς! Αφού σε τραβάει Άγγελος, είναι δυνατός. Όχι! Κάνει μια με την κακία της και δίνει μια κλωτσιά σ’αυτούς. Οπότε και ο Άγγελος…

π.Νικόλαος: Την άφησε κι ο Άγγελος

Πρεσβυτέρα: Αναγκαστικά. Έχασε την ευκαιρία.

π.Νικόλαος: Έχασε τον Παράδεισο εκεί επάνω. Παραλίγο το κρεμμύδι, είχε τη δύναμη λέει η Παπαδιά, το κρεμμύδι να τη σηκώσει

Πρεσβυτέρα: Δεν άλλαξε ούτε κι εκεί, οπότε…

π.Νικόλαος: Ωραίο αυτό το παράδειγμα. Οπότε και οι καλές πράξεις μας παίζουν μεγάλο ρόλο και ο πνευματικός τα διαλύει και οι καλές οι πράξεις, έχει δίκαιο η Παπαδιά, το λέει άλλωστε κι εδώ, ανταποδίδει

Πρεσβυτέρα: Ό,τι μπορούμε ας κάνουμε

π.Νικόλαος: Οπότε έτσι τα περνάμε Γιάννη

Ακροατ.1: Ένα όνειρο μπορώ να πω;

π.Νικόλαος: Όχι όνειρο, όχι δεν μ’ενδιαφέρουν τα όνειρα. Ορίστε.

Ακροατ.2: Πάνω σ’αυτό που είπε ο Γιάννης και δώσατε την απάντηση, ο Κύριος είπε στους Μαθητές Του, ότι «Άν τινων αφίεντε τάς αμαρτίας αυτών, αφίενται αυτοίς. Άν τινων κρατήτε, κεκράτηνται». Λοιπόν, τη στιγμή που έχουμε αυτό το μέγα μυστήριο, το οποίο είναι διαδοχικό και φτάνει στις μέρες μας, στους πνευματικούς μας, στους εξομολόγους, στους γεροντάδες μας. Δεν έχουν αυτοί οι άνθρωποι και πολύ περισσότερο αυτό που είπατε αν έχει παρρησία ενώπιον του Θεού και ο οποίος έχει τον φόβο Θεού και είναι επί της ουσίας πνευματικός, πνευματικός – πνευματικός, δεν έχει την εξουσία εφόσον καταθέτει τις αμαρτίες και εξομολογείται και εξομολογείται ενώπιον του τεράστιου ελέους του Χριστού, μεσολαβεί ο πνευματικός να χαριστούν αυτές οι αμαρτίες; Αφίενται; Σβήνονται; Σβήνονται, δεν σβήνονται;

π.Νικόλαος: Σβήνονται οι αμαρτίες στην εξομολόγηση, σβήνονται όλα, ο διάβολος παρόλο που έχουν σβηστεί, καταμαρτυρεί ότι οι αμαρτίες υπάρχουνε και έρχεται ο πνευματικός και τα σβήνει. Αν τα ‘χουμε εξομολογηθεί.

Ακροατ.2: Ναι για εξομολόγηση μιλάμε

π.Νικόλαος: Ναι αυτό λέμε, Γι’αυτό παροτρύνουμε τον κόσμο να τρέχει στο λουτρό της ψυχής και να λέει τις αμαρτίες. Να έχουμε τον πνευματικό μας ο καθένας και να του κάνουμε απόλυτη υπακοή

Πρεσβυτέρα: Πληρώνει εκεί

π.Νικόλαος:  και πληρώνει ο πνευματικός. Και εκτός τούτου μερικές ψυχές οι οποίες διακονούνε τους πνευματικούς τους, να το πούμε κι αυτό, το λέει εδώ, περνάνε σαν βοηθοί, λέει αυτή ήταν βοηθός μου, πέρασέ τον, βοηθούσε σε διάφορα, πέρασέ τον. Δηλαδή, ακόμη περισσότερο πιάνει και αυτό.

Ακροατ.2: Λογίζονται στις πράξεις του

π.Νικόλαος: Ναι, στις καλές πράξεις του

Ακροατ.2: Ήθελα να κάνω μια ερώτηση. Είπατε ότι, μας διαβάσατε, ότι όπως δίδεται ο Άγγελος απ’τη βάφτισή μας, υπάρχει και ο διάβολος ο οποίος ενημερώνει και γράφουν τα κατάστιχά τους. Αυτός ο διάβολος έχει ανάλογο ρόλο με τον Άγγελο Φύλακα που μας προστατεύει, που μπορεί να μας πληροφορήσει…

π.Νικόλαος: Αυτός είναι ο σπιούνος. Ο ένας είναι ο Άγιος Άγγελος και ο άλλος είναι ο σπιούνος, ο φθονερός…

Ακροατ.2: Αυτός κάνει μόνο καταγραφή…

π.Νικόλαος: Καταγραφή

Ακροατ.2: ή μας υποβάλλει…

π.Νικόλαος: Όχι αυτός κάνει καταγραφή. Άλλο τα δαιμόνια τα οποία σε υποβάλλουν, ναι, ναι. Άλλο ρόλο παίζουν εκείνα. Υπάρχει το δαιμόνιο της πορνείας, το δαιμόνιο της ειδωλολατρίας, των τελωνίων τα δαιμόνια, αυτός όμως έχει το ρόλο, ναι, στα κατάστιχα, ναι.

Ακροατ.3: Εγώ θα ρωτήσω και το άλλο. Πώς είναι δυνατόν να φτάσει στο τελευταίο τελώνιο ο ομοφυλόφιλος που μια ζωή ολόκληρη δεν μπορεί να ήτανε αθώος και τα πέρασε όλα κι έφτασε εκεί. Αυτό πώς μπορεί να γίνει;

π.Νικόλαος: Είναι και ποιοτικό, παιδιά να σας πω κάτι, θα το πούμε και στο άλλο μάθημα, θα το πω κι από τώρα όμως. Ο τελωνισμός της ψυχής είναι ποιοτικός. Δεν είναι όπως το βλέπετε εσείς, ή όπως το ‘χει εδώ με ταμπέλες και με βήματα. Είναι όπως… δεν είναι χωρικός, δεν είναι σε ένα συγκεκριμένο δωμάτιο και συγκεκριμένους χώρους, είναι ποιοτικά. Η ψυχή έχει περάσει στο αιώνιο κι όλα αυτά γίνονται σε ένα άλλο χωρο-χρονοδιάγραμμα. Κάπου αλλού. Το ένα, το δύο, το τρία και το εικοστό τρία, μπορεί να είναι και αντίθετη η  μέτρηση. Μπορεί να είναι κι από κει που ξεκινάς με το πρόβλημά σου. Μπορεί να είναι διαφορετικά και να μη γίνουνε κι έτσι παραστατικά, μπορεί μερικά τελώνια να μη τα περάσεις. Για παράδειγμα λένε οι Πατέρες ότι αν πεθάνεις την ημέρα του Τιμίου Σταυρού, στις 14 Σεπτεμβρίου, δεν περνάς τα τελώνια εκείνης της ημέρας. Πόσα είναι τα τελώνια εκείνης της ημέρας, δεν ξέρουμε. Τα τελώνια που τελωνίζεται η ψυχή αν έχει πεθάνει εκείνη την ημέρα, γλυτώνει τα τελώνια της πρώτης ημέρας. Σίγουρα τώρα πόσα είναι δεν το γνωρίζω. Τι σημαίνει αυτό. Όπως και τη Μεγάλη Παρασκευή αν πεθάνει κάποιος το ίδιο συμβαίνει.

Ακροατ.4: Αν κανένας αυτοκτονήσει τέτοια μέρα;

π.Νικόλαος: Αν κανένας αυτοκτονήσει είναι σαν τον Ιούδα και δεν σώζεται, δεν πάει, πονηρά αν το κάνει. Γιατί ο Θεός, όχι Έλλη, όχι δεν γίνεται αυτό. Αυτοκτονία δύσκολη περίπτωση.

Πρεσβυτέρα: Και ο ομοφυλόφιλος, πού ξέρουμε πόσες φορές έκλαψε κρυφά  και ο Θεός τον άκουσε γι’αυτό που είναι

π.Νικόλαος: Ναι, κι αυτό. Του ομοφυλόφιλου τα κλάματα δεν τα νωρίζουμε. Εγώ σαν πνευματικός έχω δει ομοφυλόφιλους να έρχονται και να κλαίνε. Δεν μπορούν να απαλλαγούν από το δαιμόνιο γιατί είναι το δαιμόνιο της ομοφυλοφιλίας πιο δύσκολο από το ναρκωτικών. Αλλά έρχονται στο πετραχήλι και στο κελλάκι τους ακόμα και κλαίνε με δάκρυα για την κατάστασή τους αυτήν. Και μετανοούν. Αυτά ο Θεός, είναι τα έργα τα οποία δεν τα γνωρίζουμε εμείς. Εμείς μένουμε έτσι στα απ’εξω. Όχι, κλαίνε πραγματικά αλλά δεν μπορούν να απαλλαγούνε. Κλαίνε πραγματικά.

Ακροατ.4: Αυτό ποιος τα δίνει; Ο διάβολος;

π.Νικόλαος: Ποιο; Τα δακρυα;

Ακροατ.4: Όχι τα δάκρυα, αυτό που…αυτό που είναι

π.Νικόλαος: Ο διάβολος, ο διάβολος τον βάζει τον καημένο αυτόν  να πέφτει σ’αυτή την αμαρτία, ο ίδιος έρχεται και κλαίει  και πάλι ξαναπέφτει, όπως κι εμείς, πολλές φορές. Εγώ δηλαδή στην ίδια αμαρτία έχω πει στον Γέροντα εκατοντάδες φορές μια αμαρτία που κάνω και πάλι δεν μπορώ να απαλλαγώ. Δυσκολεύομαι. Τώρα τελευταία λίγο καλύτερα. Πάλι δυσκολεύομαι. Πάλι.

Πρεσβυτέρα: Το πιο απλό πάτερ. Για να χάσουμε 10 κιλά 20, ένα δαιμόνιο απλό ας το πούμε σε σχέση με όλα τα…

π.Νικόλαος: Τώρα γιατί το είπες αυτό;

Πρεσβυτέρα: Όχι, γιατί σαν γυναίκα θα καταλάβει

π.Νικόλαος: Ήταν καρφωτή της παπαδιάς τώρα αυτή, είναι καρφωτη σας το λέω, είναι καρφωτή της παπαδιάς

Πρεσβυτέρα: Λέω για τις…

π.Νικόλαος: Είναι καρφωτή της παπαδιάς σας το λέω, δεν μπορεί να κάθεσαι σε ένα χοντρό δίπλα και να του μιλάς όλο για τα 20 κιλά που δεν έχει χάσει. Σοβαρά μιλάμε παπαδιά; Σοβαρά μιλάμε; Τώρα μου την είπες κανονικά. Άσε τώρα παπαδιά. Όπως εχθές η Θοδωρούλα. Με βάζει η παπαδιά στο πιάτο να φάω, τι να φάω, και λέει να τον προσέχεις παπαδιά τον παπά μη του βάζεις τόσα πολλά να φάει. Εγώ με το πηρούνι στο χέρι να τσιμπήσω το πρώτο κεφτεδάκι και λέω τώρα πώς θα το φάω είχα και τύψεις. Η Θοδώρα ήταν από πάνω έτσι με κοιτούσε.

Πρεσβυτέρα: Ναι αλλά πόσο δύσκολο είναι οι γυναίκες το ξέρουν πιο καλά.

π.Νικόλαος: Έλα ρε, ναι, πέστο

Πρεσβυτέρα: Να μη πας στο ψυγείο κοντά, να μη πιάσεις το πιάτο, το κουτάλι, δηλαδή το πιο απλό πραγματάκι. Ο ομοφυλόφιλος; Εκεί είναι το μεγαλύτερο μαρτύριο εγώ πιστεύω μιας ψυχής που θέλει να ξεκόψει. Δεν μπορούμε να ξεκόψουμε από δυό κιλά κι από δέκα

Ακροατ.4: Εκτός αν αλλάξει κι εξομολογηθεί…

π.Νικόλαος: Σας είπα ότι έχω βάλει στόχο να χάσω 10 κιλά μέχρι της Αγίας Αικατερίνης, 25 Νοεμβρίου. Σας πληροφορώ, το 2014, σας πληροφορώ ότι έχω χάσει 4,5 κιλά ήδη μέσα σε 20 μέρες και  έχω μάθει την καλή γυμναστική που μου έμαθε η παπαδιά, σας είπα δεν είναι σουηδική, δεν είναι φίτνες γιόγκα γυμναστική αντίχριστη, δεν είναι κουραστική, είναι μια γυμναστική που κάνω και είναι αυτήν η κίνηση «όχι-όχι-όχι-όχι-όχι». Πάω να ανοίξω το ψυγείο και κάνω «όχι-όχι-όχι-όχι». Είναι η καλύτερη γυμναστική, με βοήθησε, έχω χάσει 4,5 κιλά ήδη. Και μακάρι μέχρι τις 25, μέχρι τέλη Νοεμβρίου συνολικά, να χάσω άλλα 5,5 κιλά που είναι μες στο στόχο μου και να φτάσω στα κιλά που θέλω, στα 130 γιατί ξεκίνησα από τα 140, να φτάσω τα 130 και στόχος μέχρι να γίνω 50 χρονών, είμαι 48, να είμαι 100 κιλά, θα είμαι φιγουρίνι. Δηλαδή μετά θα παίξω και καράτε δεν υπάρχει περίπτωση και ποδόσφαιρο. Λοιπόν, ευλογείτε! Να ψάλλουμε και να φύγουμε. Τα προγράμματα, όσοι δεν πήρατε προγράμματα, να πάρουν. Αν και είναι για την επόμενη Κυριακή, στο Ναό θα μοιραστούν αυτά έχω πεί. Λοιπόν.

 

http://katihisis.blogspot.gr/2014/12/2014.html